De gereden route.

Yes, that's the end

Aan de reacties te merken, begint het minder spannend te worden. En inderdaad het avontuur is bijna over. Voor ons betekent dat met wat mooier afsfalt nog wel een dagje lekker 'gummen'. De dag van Marlbork (Polen) naar Mescherin (net over de Duitse grens) wordt door de bravo's (afgeleid van braverikken omdat we ons heel Rusland netjes uit handen van de politie hebben weten te houden) dan ook ingevuld met weinig fotostops en in een hoog tempo mooie bochtjes pikken.

Pools landshcap

Uitzicht vanuit het hotel in Mescherin

Kerk onderweg in Polen

Het is tevens een dag van regenjas uit - regenjas aan. Het is prachtig weer, maar iedere keer dreigen er onweerswolken. En als je dan zo'n mooi pak hebt met binnen-regenvoering zoals de beide heren . . . . Over deze dag valt verder weinig spannends te vertellen. In een nogal afthans dorp wordt Jaap nog wel verleid door een wat oudere dame die haar diensten aanbiedt. Voor zover ik het Pools-Duitse gesprek kan volgen, wordt ik als bliksemafleider gebruikt.

In het zicht van de haven worden ons snelle capriolen bijna genadeloos afgestraft. Terwijl we met zo'n 120 of 130 km. over een binnenweg op een paar prachtige bochten afstuiven, staan daar ineens drie politie-agenten. Gelukkig lijkt het erop alsof ze, vlak bij de grens, ergens op staan wachten. Voor we het weten, zijn we er voorbij en komen we bij het gezellige eindhotel aan. Het Duiste bier smaakt uitstekend!

Het einde komt in zicht: biertje op het terras in Mescherin

 

Starring: Henk, Dafne, Martijn, Marijke & Willem, Jaap, Han & Tine, Brigit & Ruud en Agnes

Afscheidskado voor Daphne: een Russische politiewagen

Wodka en Kaviaar

 Voor het slotdiner heeft Dafne gezorgd voor Wodka en kaviaar, origineel meegebracht uit Rusland. Een waardig afscheid dat we ons goed laten smaken. De bravo's hebben een passend afscheidskado voor Dafne gescoord, dat door Jaap met de nodige politie-anekdotes wordt overhandigd. Een echt Russisch politie-autootje waar Dafne het komende jaar bij moet mediteren om van haar Russische-politie-syndroom af te komen!

Pitstop langs de Duitse Autobahn

Zaterdag is het moment van afscheid aangebroken en in verschillende groepjes rijdt iedereen naar Nederland. Martijn, Dafne en ik zoeven in een lekker warm zonnetje over de Duitse snelwegen. We passen de snelheid aan, aan het zuipgedrag van de Yamaha en de windvangst van de R1150R. Rond half vijf passeren we de Nederlandse grens: Yes, we did it!!!

Yes, that's the end, bijkomen op het terras in Tonden

In Houten staat Rob van Ride-On ons (of natuurlijk met name Dafne, of misschien sterker nog de motor) op te wachten. We drinken een kop koffie en gaan dan echt huiswaarts. Ik maak een tussenstop bij een vriendin in Tonden, waar ik op het terras met bier, wijn, kaas, lekker eten en een douche wordt ontvangen alvorens ik me in nieuwe avonturen stort!

Van Elk naar Marlborg

 Het wordt vandaag 25 graden. We weten van gekkigheid niet waar we al onze kleding - die we nu eens niet aan hoeven op de motor - moeten laten. Het is een erg groot verschil van 7 tot 11 graden tot ver in de 20. Dit betekent wel een prachtige rit. We rijden door een heel mooi stukje polen. Best wel genieten om weer eens lekkere bochtjes te pakken. Martijn, Jaap en Dafne halen hun hart op en scheuren er lustig op los. Henk en ik doen het iets rustiger aan, we genieten van het landschap om ons heen, de prachtige luchten en stoppen af en toe voor een foto van een ooievaar, een pitoresk kerkje of een laantje temidden van de gele koolvelden. Kortom iedereen geniet met volle teugen en bij elke afslag verzamelen weer (behalve als ik zelf met wat afwijkende aanwijzingen ineens op een andere track zit, met wat gesms - wat een uitvinding - toch zitten we na een half uurtje weer gezamelijk op de brommer.

De Wolfschanse, een van de mislukte aanslagen op Hitler

Langs de route licht de Wolfsschanse, waar de mislukte aanslag op Adolf Hitler heeft plaatsgevonden. Dafne trakteert op een heuse rondleiding, een goedmakertje omdat de heren vanavond met z'n drieën op een kamer slapen. De rondleiding is intessant, maar zeer hilarisch. De goede man is zeer vol van zijn eigen verhalden, anekdotes en grapjes en in plaats van dat-ie aanvoelt dat het bij ons niet zo aanslaat, blijft-ie ze herhalen omdat hij denkt dat we het in het Duits niet begrijpen. In ieder geval weten we nu dat Eva Braun hier nooit geweest is en dat de mannen het zwaar hadden omdat er zo weinig vrouwen waren.

Het is een genot om door deze landschappen te mogen touren

 

We lunchen in een hotel waar Dafne nog wat zaken moet doen voor een volgende reis. Kunnen we daarf meteen het eten uitproberen. Gevijfen vervolgen we de reis. Ondertussen dreigen er zwarte donderwolken, het maakt de omgeving betoverend mooi. In etappes doen we de regenkleding aan, wat vooral bij de mannen met hun perfecte materiaal lang duurt omdat er een binnenvoering in de kleding gehangen moet worden. Als Dafne en ik verder rijden, is het hun sport om ons nog voor het eindpunt weer in te halen. Dankzij onze korte bel- en regenjack-uitkleed stop gaat ze dat nog lukken ook. We vragen maar niet naar de details van het weggedrag, in ieder geval heeft er een agent naar ze staan zwaaien met z'n vingertje.

Bier en de burcht in Malborg

Een biertje op het terras, een gezamenlijk diner en met Dafne nog een rondje om de fraai verlichte burcht en we kunnen ook deze mooie dag weer in goede gezonhdeid en met veel tevredenheid afsluiten.

Litouwen en Polen

We kunnen heel wat landen bijschrijven op ons staatje. In Litouwen slapen we zelfs niet, maar daar raggen we in één dag doorheen en zetten koers naar Elk in Polen. Meer dan 500 kilometers worden weggetikt. Hele stukken zijn wat eentonig, wel mooi en fris groen en ook de gele koolvelden zijn er weer. Richting Poolse grens wordt het landschap glooiender en rijden we ook prachtige tracks langs rivieren.

Trammetjes in Riga

Met vijf motoren rijden we richting Kaunas. Halverwege zwaaien we vrolijk naar een aandere BMW die ons tegemoet komt, uiteraard wordt er driftig teruggezwaaid. De oranje hesjes wapperen in de wind. Iets verder valt ons kwartje, een tweede BMW, deze keer met gele hesjes rijdt ons tegemoet. Dat is onze eigen ME. We gaan in de ankers en na enige verbazing en weerstand, krijgen ze door dat ze de verkeerde kant op rijden en stuiven ze vervolgens achter ons aan.

Impressies van het Litouwse landschap

Weer een stuk verder halen we zelf ook komische taferelen uit. Lang leve de navigatiesystemen! Bij een rotonde gaat nummer 1 rechtdoor, nummer 2 linksaf, nummer 3 rechtdoor, nummer 4 rechtsaf en Martijn volgt de rechtdoorgangers. Beide groepjes vervolgen hun weg en een hele tijd later komen we elkaar weer tegen en beweren gelukkig allemaal dat we een prachtige route met veel bochtjes en bultjes gereden te hebben.

Deze houten huisjes bepalende sfeer in het Litouwse landschap

Ooievaars

Aangezien het allemaal erg vlotjes verloopt, het weer is geweldig en dat rijdt lekker, besluiten we toch naar het 'beeldenpark' Grütas Parkas te gaan. Het is een eindje om, maar wel de moeite waard. Het is een hele verzameling van Sovjetbeelden die overal neergehaald zijn. Sommige zelfs beschadigd en voor ons ook een heleboel onbekende personen. Vanaf de lunch wijzigen we de route en terwijl ik er prat op ga da ik binnen de enige ben die op de Zumo de route aan kan passen, rijd ik vervolgens bij de eerste de beste snelwegopgang (die we voor een paar km moeten volgen) de verkeerde kant op. Gelukkig krijg je onder je helm niet al te veel van de hilariteit mee, maar ik voel hem wel aan.

Het sovjetbeeldenpark in Grünas

 

Het hotel in Elk licht prachtig aan een meer. Met een romantisch zonnetje blijven we nog een uurtje langs het water hangen met een biertje (we lijken wel een paar zwervers) alvorens aan tafel te gaan.

Het meer voor het hotel in Elk

 

ps de foto's volgens nog, de heren staan te trappelen om te vertrekken, dus ik moet afsluiten. Dat trappelen zal wel stampvoeten worden, want ze krijgen nu te horen dat ze vanavond misschien met z'n drieën op een kamer moeten omdat het niet goed loopt met de boeking. Oh, oh.

Snelle doorkuirzing Baltische landen

In best wel sneltreintempo doorkruisen we deze dagen Estland, Letland en Litouwen. Waar mogelijk brengen we nog een bezoek aan de hoofdsteden, in ieder geval Tallinn en vandaag Riga. Terwijl we in Rusland schitterend weer hadden, is het traject heen en terug behoorlijk koud en af en toe nat. Soms is het zelfs maar 7 graden en da’s best fris op de motor. Alle zeilen wat betreft onder- en bovenkleding, regenpakken, onderhandschoenen, et cetera worden bijgezet. En dan maar hopen dat we het 's avonds allemaal weer droog krijgen.

Vissers op een pier in Hapsaalu

Kraanvogels

Houten pandjes in Hapsaalu

De wegen zijn hier stukken beter dan in Rusland. We weten meteen waar onze centen voor de Europese Unie blijven. De borden ‘mede mogelijk gemaakt door’ zijn niet van de lucht. In Estland kunnen we zelfs met Euro’s betalen en pinnen bij het tankstation. En wat opvalt is dat veel mensen Engels en ook goed Engels spreken. Wel saai  en minder avontuurlijk, maar stiekem toch wel relaxed. Wat we echt missen is het 'polny bakken' bij het tankstation. Dat gedoe door een anoniem luikje met een schelle blikken stem en maar hopen dat je benzine en het restant van je geld weer terug krijgt, had zo zijn charme.

Estland en Letland hebben iets weg van Scandinavië, de taal lijkt Fins en het landschap Deens, Veel bossen en meren, gezellige kustdorpjes en af en toe zich t op de Finse golf. Naast traditionele huisjes, komen zien we ook moderne gebouwen en architectuur. 

Prachtige gevels in Riga

 

 
In de regen onder paraplu’s van het hotel doorkuizen we Riga. Helaas te kort om alles te zien, wat je zou willen zien met mooi weer. Wel heel mooie geveltjes, maar bijvoorbeeld het jugendstilwijkje laten we voor wat het is. De inwendig mens wil ook wat, dus na een uurtje sight seeing gaan we in een gezellig restaurant zalm, ceaser salad en lam eten, alvorens met het traditionele trammetje weer richting het hotel te rijden.

Nagekomen bericht van Dafne. Tot haar ongenoegen in Estland getankt voor €15,01, betaald met €50,00 betaald en exact €34,99 teruggekregen. Ze is een kilootje zwaarder geworden!

Afscheid van Rusland

Vandaag, maandag, zijn we allemaal een beetje verdrietig. We nemen afscheid van Rusland. Gelukkig hebben we nog heel wat landen en steden voor de boeg, maar toch voelt het een beetje als op de terugweg zijn. In ieder geval kijk ik terug op een bijzonder verblijf in Sint Petersburg. Dames van Die Reisegruppe, dit is zeker een aanrader, mooie gebouwen, goede sfeer, prachtige concerten en theatervoorstellingen. Wel een groot verschil tussen het Russische achterland en de grote stad. Dat geldt ongetwijfeld voor veel andere landen en hoofdsteden.

New Holland

Zwervers bij de Sint Niclaaskerk

Noten verkopen in het park

De Nevski Prospect, winkelen op zondag

Zondagmorgen ben ik onchristelijk vroeg opgestaan voor een stadswandeling in het ontwakend SPB. Via Nieuw Holland, een oude houtopslagplaats voor de scheepsbouw genoemd naar de Nederlandse ambachtslieden die Tsaar Peter hebben geholpen met de opbouw van de Marine, naar de Sint Niclaaskerk, de Isaackathedraal, de Nevski Prospect (de grote winkelstraat) en een aantal parken waar openlucht concerten worden gegeven op zondag en waar militairen aan het oefenen zijn. Daarna met Martijn naar het Peterhof. Een prachtig park langs de Finse golf. Met de boot heen en - een hele onderneming - met de trein weer terug. Ook nog even met de voeten in het water. Dan kun je toch zeggen dat je in de Finse Golf hebt gestaan.

Oneindig veel fonteinen in de Peterhof

Muziek in het park van de Peterhof

Russisch avontuur: kaartjes gekocht, goede kant op vertrokken. Hier de houten bankjes van de derde klasse. En dan ook nog stipt op tijd in het congresgebouw aankomen.

 Met Dafne naar een uitvoering van het conservatorium geweest. Ik wist niet dat het al om 7 uur begon en voordat we met de trein op de plaats van bestemming waren, was de tijd om van A naar B te komen best krap. Met een paar keer in het Russisch naar de weg te hebben gevraagd, kon ik nog net op tijd, bezweet op mijn plek neerploffen. Een operavoorstelling van Tjakovski, waar we natuurlijk geen bal van begrepen en we dus ons eigen verhaal van hebben gemaakt, een soort moderne bouquetreeks.

Operavoorstelling van het conservatorium

Een doorsnee politie-auto

En een doorsnee Rus?

Vanochtend strak vroeg op omdat we met z'n drieën nog een historische foto willen maken. In plaats van de motorfoto op het Kremlin in Moskou, maken wij onze eigen reportage voor de Hermitage. De politie staat het kennelijk oogluikend toe, het is nog vroeg en zeer rustig. Weer een hoogtepuntje in onze reis!

Unsere Gruppe: Jaap, Martijn en Agnes met de motor op het plein voor de Hermitage!

Eigenwijs als we zijn verzinnen we onze eigen route langs de kust. Af en toe uitzicht op de Finse Golf, verder veel bossen, lagunes, maar ook gevangenisachtige complexen en een onduidelijke 'border-overgang' waar we ons paspoort moeten laten zien, terwijl er geen grens te bekennen is. De laatste keer tanken op zijn Russisch en dan de grens over. In ruim een uur 'emigreren' we weer naar Europa en re-exporteren we onze motoren. Het blijft een bijzonder spel van formulieren invullen wat door de Russische beambten zeer serieus wordt genomen. Daarbij zijn ze wel erg behulpzaam en we mogen - het is inmiddels een beetje gaat storten - droog staan onder de afkapping.

Uitzicht op de Finse Golf

Kleren drogen in Georgisch restaurant

Regenboog boven Talinn

En beetje triest rijden we het druilerige Estland in. Weer Euro's in onze handen en bij een Ests wegrestaurant - met een heerlijke open haard en goed gegrild vlees - ervaren we dat het ook weer lekker is als mensen je verstaan en begrijpen en jij ook wat hebt aan het antwoord.

Pakhuis in Talinn

Henk geniet van een Talinner lekkernij

Nachtfoto van idyllisch Talinn

 Alvorens nat en koud bij het hotel aan te komen, bezoeken we de plek waar Joey Dunlop is omgekomen. Samen met Henk en Dafne eten we in het sfeervolle Tallinn, waar we natuurlijk ook een korte sight seeing doen. Jammer dat we niet wat langer de tijd hebben. Het blijft iedere dag een lastige afweging tussen een uitgebreide binnendoorroute, waar we alledrie erg blij van worden, of snel doorrijden en de stad bezoken. Ach, een goede reden om nog eens terug te komen!